یکی از اولین هیجانات کودکان ترس است، به طور معمول در 6 ماهگی و در نهایت در 18 ماهگی برای اولین بار مشاهده می شود. با این حال در مورد کودکانی که مورد آزار و اذیت قرار گرفته و یا به آنها بی توجهی شده این هیجان را در 3 ماهگی نشان می دهند. محققان این مورد بین ترس نوزادان و گناه، همدلی و پرخاشگری در سنین 6 تا 7 سال را مرتبط دانسته اند.

در اغلب موارد بیان ترس شامل اضطراب نسبت به افراد غریبه است. که در این حالت نوزاد ترس و احتیاط نسبت به غریبه ها را از خود نشان می دهد.

اضطراب از غریبه ها معمولاً به تدریج نمایان می گردد. به نظر می رسد این هیجان در قالب واکنش های محتاطانه در 6 ماهگی آغاز می گردد. در سن 9 ماهگی ترس از غریبه ها شدت می گیرد و همچنان تا بک سالگی شدت آن افزایش می یابد.

همه ی نوزادان در مواجهه با افراد غریبه اضطراب نشان نمی دهند. همچنین نمایش اضطراب نسبت به افراد غریبه علاوه بر تغییر افراد به بافت اجتماعی و ویژگی های فرد غریبه نیز بستگی دارد. نوزادان در جمع خانوادگی اضطراب نسبت به غریبه ها را کمتر نشان می دهند، به طور مثال یک مطالعه بر روی نوزادان 10 ماه نشان داد که نوزادان در ملاقات با افراد غریبه در خانه ی خود نسبت به آزمایشگاه تحقیقاتی ترس و اضطراب کمتری دارند. همچنین نوزادان زمانیکه در کنار مادر خود نشسته اند نسبت به زمانیکه با او فاصله دارند اضطراب کمتری را در مواجهه با افراد غریبه نشان می دهند.

بنابراین اضطراب مواجهه با افراد غریبه احتمالا زمانیکه نوزاد احساس امنیت کند کمتر خواهد بود.

اینکه غریبه چه کسی است و نحوه ی رفتار وی اضطراب نوزاد را تحت تأثیر قرار میدهد. نوزادان ترس کمتری به کودکان غریبه نسبت به بزرگسالان غریبه دارند. آنها همچنین نسبت به افراد غریبه با رفتارهای دوستانه و متبسم در مقایسه با افراد غریبه منفعل و بدون لبخند ترس کمتری را نشان می دهند.

به غیر از ترس از افراد غریبه، نوزادان در هنگام جدا شدن از مراقبان خود ترس را تجربه می کنند. نتیجه این جدایی اعتراض به صورت گریه در زمان ترک مراقب خواهد بود.

در نوزادان ایالت متحده آمریکا اوج اعتراض به جدایی در 15 ماهگی است. در یک مطالعه بر روی چهار فرهنگ مختلف نتایج حاصله اوج اعتراض به جدایی را در حدود 13 ماهگی تا 15 ماهگی نشان داد.